In haar praktijk richt Misha Stevenson zich op herhaling, materiaal en emotie. Haar inspiratie komt uit contrasterende emoties, die zij niet goed kan plaatsen. “Ik denk dat veel emoties niet alleen komen, ze komen samen en mengen zich”.
Ze wil deze emoties verder ontdekken, weten wat de kernelementen zijn, wat het tegenstrijdige gevoel teweegbrengt. Die kernelementen vergroot zij door haar keuze in materiaal. Zij maakt handgemaakte abstracte sculpturen/installaties die het gemengde gevoel van comfort en verdriet weerspiegelen. Materiaal en handwerk zijn hierbij essentieel. Elk materiaal draagt zijn eigen persoonlijkheid en leven, met zijn eigen unieke kwaliteiten, persoonlijkheid en vorm. Zoals dat vergelijkbaar is met de verschillende karakters van mensen.
Door de combinatie van handwerk en materiaal ontstaat er een transformatie die resulteert in een nieuw object dat noch van misha is noch alleen maar van het materiaal. Hierdoor ontstaat er ruimte voor de toeschouwer om zelf het object te interpreteren en te relateren aan zichzelf en zijn eigen persoonlijke herinneringen.
Op de rug gebonden
Een werk over de relatie tussen het lichaam en de gevel.
Stenen worden gestapeld. De gevel die daaruit vormt moet veiligheid brengen.
Het creëert een grens en een opening. Gevels worden beschermd en gedecoreerd.
Het lichaam zoekt naar een veilige plek, maar als die er niet is wordt het stijf.
Het lichaam valt in herhaling.
Het houdt zichzelf in stand, totdat het teveel wordt, het scheurt onder de druk.
In plaats van achter een gevel te schuilen wordt het lichaam er zelf een.
Instagram: @miesstevenson
Geef een reactie